ağlasam hiç bir sokak yıkanmaz kirlerinden
sinesinde bir gezineyim desem günlerin
sabrın duvarını da aşmamışken henüz
bir masal yorgunluğunda dağılırken uykuya
ağıtlar kendi gerçeklikleriyle kül kül
üstümüze yağarken
kim sessiz?
kim sağır?
kim kör?
herkesin cevabı kendineyken
hangi yankı vicdan duvarınızdan yankılanmıyor?
ağzınız mesela silah olmuyorsa
bir sakız gibi çiğnediğiniz vicdanınızla
sizler de herkes gibi
herkesin ortasında
herkesin cevabı kendineyken
sayılarla da ölünmüyor değil mi?
ne de güzel hayat
herkesin cevabı kendineyken
