Yüreğimin yıldızlarla bezeli köşesini
Yalnız sana ayırdım
Yan yana oturup sonsuz gezegenleri izleriz diye
Sonsuz ihtimallerden bir tanesini koparıp alırız oradan
İçinde birlikte yaşamak için
Beraber bir ömrü geçirmek o sonsuz ihtimalde
O kadar uzak mı sevgilim, dokunamadığımız yıldızlar?
Hayâlini kurduğumuz o düşler,
Birlikte atacağımız umarsız kahkahalar, gülüşler
Aramızdaki mesafeden daha mı uzak?
Mesele fiziksel olan değil, o bir şekilde halledilir
Ya gönüllerimiz,
Onları da bir edebilir miyiz?
Eğer ki başarabilirsek bunu sevgilim
İki gönlü ebedî boşluktan söküp
Buluşturabilirsek
Söz ver bana
Bir daha eğmeyelim başımızı
Durmaksızın göğe bakalım birlikte
Sonsuz ve imkansız ihtimallerin
Teker teker üzerinden geçelim
Unutmayalım şiir kitaplarımızı bir köşede
Her satır başında birbirimizin aklına gelelim
Her bir nokta yeni başlangıçlar olsun bizim için
Kırılması imkansız kilitler vuralım gönlümüze de
Her dörtlük, her bir mısra kalplerimizin anahtarı olsun
Bir şiir gibi sevelim birbirimizi
Her kafiye dünyanın en uyumlu aşkını anlatsın
Tekrar tekrar okuyalım o şiiri
Her satırda güzel anılarımız canlansın
Sonu da güzel bitsin
En güzel redifi en sona saklayalım
Birbirimizi en güzel gönül köşemizde sakladığımız gibi
Bu renksiz hayatı da birlikte yaşayalım
Paletlerimiz tükenene dek ve
Hiç bitmeyecekmiş gibi
