Bir hiç olarak devam ediyorum.

Asla hep olamayacağımı bilerek.

Eksik yanlar, soğuktur.

Eksik adamlar donuk.

Komşumdan aldım bir onluk, belki biraz artarım diye.

Borcum arttı lakin biraz olsun azalmadı hiçlik,

Çözülmedi buzlar.


Yaralar var içimde,

Ellerinde tuzlar.

Ölüm var etrafta.

Melek seni en ummadığın anda pozlar ve sıkışır kalırsın.

Son kare fotoğrafı habersiz çekilir her insanın.

Ve o fotoğrafa ağlayarak bakar insanlar.


Hayat ışıkları sönük tutulan bir oda sanki.

Hiç istemediğin bir an yakıyor lambaları.

Kamaşıyor gözlerin.

Işığa alışana kadar bakmışsın tekrar kapatmış. 

Yine karanlıklardasın. 


Uykuya dalıyorsun,

Kabus. 

Uyanıyorsun. 

Daha da kabus. 

Ömrün,

Hiç havalandırılmayan mahpus. 


Bir şeyin ortasına düştüm ki sorma.

Tanımadığım insanların düğünündeyim gibi. 

Adım atamıyorum daralıyor çember.

Bugün bir dize daha karaladı Kamber.

Kendi bildiği lisanın, kendi bildiği harfleriyle.