Bir vakit hiç hissettim,

Hiç yazdım bu duvarlara.

Sildiler özünü anlamadan,

Neden diye sormadan.

İçimi dolduran boşluğun,

koca bir hiç olduğunu bilmeden.

Akşamına uyandığım rüyadan,

Kova kova hiçlik çıkardım,

boşluk kuyusundan.

Şimdi siliyorum, her şeyi değil ama

birçok şeyi.

Gün gelecek benden hiçbir şey kalmaya dek

sileceğim.

O güne kadar ölümle ve fotoğraflarımla,

Hiçliğimle ve boşluğumla sırdaş olabilirsin.