Söylenecek çok şey olup da bunları söyleyememek acıtır insanı.
Hep bir umut taşır insan. Bir gün gelecek ve içinde birikenleri bağıra çağıra söyleyeceğine dair...
Zaman geçer; günler, haftalar
sonra aylar...
Ardı sıra dönüp bakıldığında, geriye mevsimler geçmiştir artık ve hatta yıllar.
Çok şey yer değiştirmiştir.
Yürekte açılan o koca çukur; git gide dolmuş, kelimeler kısırlaşmış ve söylenecek onca şey, un ufak olup karışmıştır zamanın sokaklarına.
Toz duman bir vazgeçiş kalmıştır elde.
Hâlâ acıyor mu diye yoklarsın kalbini.
Hâlâ çırpınıyor mu?
Evet,
acıyordur hâlâ ama vazgeçmiştir çırpınmaktan.
Çünkü öğrenmiştir artık ölüm kalım savaşındaki mağlubiyetin adıdır sevgili
ve bundan sonra bildiğin tek şey kalbinin bir daha hiç öyle çırpınmayacağıdır.
Çünkü: " hayatta kalmakla yaşamak aynı şey değildir. "
Vesselam...
• Esma Canyurt
