Ve o gün rüzgar estiğinde

Fark ediyorsun dağ olmadığını

Nefes nefese yaşadıkça

Dökülüyorsun bir bir kendinden

Miladı dolmak bilmeyince ahlarının

Yok olmak istiyorsun

Ve başıboş mezarlara saklıyorsun varlığını

Umutsuz bucaksız diyarların atası oluyorsun

Uzaklara giden değil uzak oluyorsun

Sonra indiriyorsun yarının kepenklerini

Dünün kokusu sinmiş avuçlarına

Yıkıyorsun ellerini

Sessiz

Usul

Bekliyorsun var edeni.