Hiç bir yere ait değilmişcçesine
bir boşluk ve çokluk arasında gidip
gelmekteydi zihin ve duracağı yeri kaçırınca
belki bu sefer kalıcı oldu kalacağı yerde
ama yanıldı herkes ve korkular arttı
işte bu noktada bir hiç sıkıntısı aldı başını
girdi zihinlere ve tek bir çıkış noktası vardı
o da çaresizliğine dokunan sahte bir iyi niyet insanlığın inandırıcı gelmeyen ama varlığı ile
ikna ediciligi bir bütün olup bedeni ele geçiren, önce paramparça edip
kırıntıları birleştiren bir yap-boz misali
düşüncelerin kesitleri birbir elendi
son kez bir mum üflendi ve gerçekleşmeyecek
tüm dilekler ile insanlık ümitlendirildi.
