Aklımın içi koca bir mezarlık
Söküp attığım tüm duygular kayıp.
Beynim, oyunlar oynuyor bana
Uslanmıyor, zemheri bir yola kaçmaktan.
Sövüyorum bu yollara, o yollara, sonu yokuş olan tüm yollara.
Gözüne mil çekilmiş bir deve dönüşüyor bu kinim sonra
Alıyorum tüm öfkemi çıkıyorum aklımdan.
Terk ediyorum tüm ruhumu sonunda.
Ben bile terk ediyorum benliğimi.
Hiç uslanmıyorum.
Apansız yollara girmekten,
Kinime, öfkeme yenilmekten.
Dert namlularını sineme çekmekten
Kendime gam siperleri kurmaktan
Hiç uslanmıyorum.
Sevmiyorum bu öfke kalabalığını.
Koşuyorum uzak yollardan kendime
Kendime aklımın mezarlıklarında
Bir şiir bırakıyorum
Ve benim miladım olmalı bu şiir.
Kendimi de oraya gömüyorum.
Kazandınız sonunda diyorum önünde eğilerek ve
Kendime yeni bir ben yaratıyorum.
Tüm kabuklarından sıyrılmış bir ben.
Sınırlarımı aşıyorum.
Şiirimi seslendirdim aynı zamanda dinlemek isterseniz. :)
