Hiçbir zaman okulu sevmedik.

Çünkü ben değil de benim dışımdaki düzene yönelik bir kurguya sahiptir eğitim. Toplum kendisine fayda sağlayacak bireyi çeker alır ve onu verdiği fayda derecesine göre mükafatlandırır. Bunun kulağa kötü gelmesi sizi yanıltmasın çünkü biz de aynısını yapıyoruz. En iyi kıyafet, gözlük, telefon ve yiyeceğe yöneliyoruz. Toplum da daha büyük bir organizma olarak bizim yaptığımız gibi bir eylem yapıyor ve bir çok insan arasından kendisi için en iyi olanı alıyor. Bu yüzden toplumun en kritik noktalarında duyulan ihtiyacı karşılayan kişi toplum tarafından en çok karşılığı alır. Bu kadar basittir teoride. Ancak iş, yaşantımıza gelince sarpa sarar. Bunun nedeni de toplumun belirli bir yönü olmamasıdır. Tamamen belirsiz bir kaynaktan gelen büyük arzulara sahip olan en egoist insanın arzularıyla hareket eden değişken bir yapıdadır. Peki bu nasıl olur? Kendisine fayda sağlayan mükafatlandıran toplum nasıl en egoist kişinin kullandığı bir araca dönüşür?

Devam edeceğim...