On altı ay olmuş; ben öylece duralı.
Öncesinde çok yılı var ama son bir senem sadece öyle durmakla geçmiş. Çok şey oldu, çok fazla şey geçti. Mevsimler geçti bir kere üzerimden, mevsime uygunsuz yabancı giysilerle üstelik. Aynı ağacın altında dururken ben, bulutlar geçti üzerimden. Ara ara boğmaya çalıştı yağmuruyla, sonra güneş açıp kuruttu. Rengim soldu biraz. Ayaklarımın dibine yıldırım olup düştü bazen; gecemin karanlığını, yalnızlığımın sessizliğini böldü. Sağır oldum. Duymaz oldum içimin sesini. Sonra güneş bile kızgındı bana, yaktıkça yeni bir dert oldu omzuma. Neden diye sormayı bıraktım, o da çok oldu.
Ara sıra yoklamasa yerini hatırlamazdım.
Sahi sen nereden bildin?
Kalbimi...
