Bir hiçliğin ortasında buluşmalıyız seninle

Göz bebeklerini süzmek kaçınılmaz bir son olmalı

Ve her sonun bir başlangıç olduğunu unutmadan

Defalarca başa sarmalıyım seni

Defalarca aynı şarkıların üzerinden geçmeliyiz

Gülümsemen yüzüne takınabileceğin en hakiki makyajın

Ojeleri tırnakların ruhumun medeniyetle tanışmasına aracı

Fotoğraf albümlerinde karşılaşmanın dileğini tuttum

Gecenin koynuma bıraktığı şeri aldım büyüttüm

Belkilerimi biriktirdim keşkelerimde yaşattım seni

Bir hiçliğin ortasında öpmelisin beni

En büyük keşkelerin birleşmesi adına




Gecekondu mahallelerinde eskimiş çamaşır ipleri

Utancından tutuşmuş eski baskı gazete kupürleri

Her şey nasıl olur da bana seni anımsatır?

Kuyruklu bir yıldızın ucuna asılıp da gezegenleri dolaştım

Gülümsediğin fotoğrafların arka taraflarında

Sihirli bir bitkinin ruhuma parmak uçlarıyla dokunduğunu hissettim

Hüznün saçlarının arasından dolaşa dolaşa gözlerine geldiğini görünce

Tam üç durak saydım gözyaşının arkasından

Tam üç durak sonra bağımsızlık kazandı ruhun ve cesaretlendin

Yeni yetme bir şairin kendine yetemediği mısralarında

Şehirdeki tüm şarapçıların gazete kağıtlarında

Sakladığı mizacı takındım yüzüme özgüvenimle yoğurdum

Sana yazdığım mektuplarımı gökyüzünde unuttum.




Omuzlarından aşağıya doğru salınan bir melek

Hüzün ve aşkın gizliden öpüştüğü caddelerin birinde

Bir günaha göz yumuyor, aykırı tarafın soluklanıyor

Son durakta bekliyoruz seni taşımaktan kambur kaldığın acıların

Ve her şeye rağmen bitiremediğin umudunun son kırıntısı ile

Bir parça tütüne yumuluyor göz kapaklarım

Bir parça özgürlük seni sevmek

Bir parça hiçliğin arasında tutsak kalmış kalbini

Özgür bırakmak için bütün literatürü baştan yazıyorum

Bir hiçliğin ortasında buluşmalıyız seninle

Bir bütün olabilmek için bin bir hiçliği hiç etmek gerek

Bir hiçliğin ortasında öpmelisin beni

En büyük keşkelerin barış dolu tarafından tüten insanlık

Ve en büyük dileklerin ortak paydada buluşması dileğiyle.