Ellerin kayardı demirden ellerinden
soğuk tentelerin üzerinde dil resimleri,
çiçek isimleriyle bakardın evinden
yokuşları çizerdi hayallerin ki uzaktı hep
zaman olmamaya ayarlıydı sanki bu umuttu,
ah hep bir taşınma korkusu vardı yüzünde
hep bir titreme ve çoğul olmanın yüküyle.
.
Evin içinde fırdönen bir tren sesi hasta annen
evin içinde çığlıklı bir neşe izi gece yürürken,
şiir hatırlamaktır denilmişti şiir acıklı yenilgin
kavuşurdun uyurken, uyurken sevgi elleriydi.
.
Her şeyin geçiyor oluşu anlaşıldı
her şey geçiyor
ama yanından
tekrar tekrar
aynısı.
