… Başta üzüleceksin tabii, bu olacak seni pişirecek olan. Seveceksin bazen, nefret edeceksin ama geçecek hepsi. Sonra bir gün onun adı gelecek kulağına, o isim kime aitti hatırlamayacaksın bile. Güzel sevdim vesselam ama bu kadar benden. Bu hikayeden çekiliyorum. Artık kalemim bu hikayeyi yazmayacak, başka şeyler anlatacak. Bazen kalemimden dökülen eski yazıları göreceğim güzel günlerden, hafif bir tebessüm kondurup yüzüme, o anıya sıkı sıkı sarılıp gönlümde, onlara da bir veda öpücüğü konduracağım. Senin kaybetmenin acısıyla seni sevmeyi bırakmanın acısı yarış içerisindeler ama bırakmak zorundayım işte. Genç bir kızım ben daha hayatının nice tatlarını tatmamış olan. Hem annemi de çok severim. Beni böyle gördükçe benden daha çok üzülüyor o. Üzmeyeceğim annemi, kendimi, büyüyünce mutlu olacağım heyecanını taşıyan o içimdeki çocuğu. Bu mutsuzluk hikayesinin sonu…
