Melodilerin aksettirdiği hislerin peşinden ilerlemek... İçimde hissettiğim çoğu şeyi ortaya dökmese şu an olduğumdan daha az tanırdım kendimi belki de. Melodiler sayesinde oluyor. Sanki her duygunun, her hissin karşılığı var kulaklarımda çalanlarda. Çoğunlukla bir hüzün hissi, her şeye ağır basıyor. Karşılığını bulmanın en zor olduğu his, mutluluğun aksine. Mutluluktan kaçmaya çekinirsin, kaçamazsın. Yaşamanı gerektirir, sebebi bellidir. Bu sebebe mahcubiyet hissetmemek için. Bu mutlu şarkıları pek dinleyememe sebebiyet. Hüznün melodileri farklı gerçekliklerde yaşıyor. Bulması zor ve yaşaması bir o kadar ağır. Hayatın içinde, merkezinde varlığı. Biraz her insanın içinde biraz hiçbir yerde. Ve işte bu hüznü keşfetmekle yükümlü o insan!
