Sancı var midemde konuşamadıklarımızın acısını taşıyorum. Kusuyorum kelimelere. Sana dil olamadığım, her hecemden kaçtığın için sessizliğin verdiği çığlıkla yazıyorum. Usul usul ağladığım için dökülüyor kelimelerim. Bana kendimi köhne bi kasabada yalnız kalmışım gibi hissettirdiğinden habersiz ayrıldın. Okyanusun en ıssız yerinde, sandalın içinde küreksiz kalıp ufuklarda kayboldum. Güneşi bana batırdın, elim kalbimde heycanlanmamı engelledin. Gözlerim parıldar seni görünce onu söndürmek için karanlık oluyorsun bana...
Bana en iyi gelen sensin. Ruhuma şifa dilediğim tek bildiğimsin. Senden uzakta kalmak ıssız çöllerde su aramak gibi sana yaklaşmaya çalıştıkça bana gelen soğuğun üşütür içimi. Adım adım uzaklaştın benden. Giderken gitme kal diyemeden, beni sarmadan acımı gözyaşlarımla atabildim. Bana en iyi gelen sensin. Gülüşünle kalbimi sıcacık yapacağın güne uyanıyorum. Ayrılma tenimden, itme bedenini, çekme elini, sarıl bana ağladığımda. Kapılalım birbirimize, umursamayalım hatırlamayacağız sebepleri...
Sarhoş olmak istiyorum sevginle.
Çiçeklerim açsın bahçe olsun sana.
Kabuslara uyandığımda yanında uyandığın olayım.
Kimde, nerede bilmediğim sorularımın cevaplarını düşüne düşüne bulalım.
O yüzden seninle ağlamaya, seninle gülmeye, hep seninle her zaman seninle...
