Söylesene yaşam seni ne kadar incitir 

kırıklarımdan parçalanıyorum

haykırışlarım bir ölüm çağrısını andırırken 

kimdi alevler içinde elimden tutmayan

hatırlamıyorum

kimdi bu denli beni yaşama sürükleyen


acının bitmesinden korkuyorum

hissedememenin korkusu kaplıyor vücudumu 

bir yok olsa

ben olmayacağım yaşamın izinde


alıştım ölümün yorgunluğuna 

ayırmayın beni,

buysa yaşamak

acısını kalbimden öpmek istiyorum.