Hissizleşmek

Hissizleşmiş yüzler... Canı kalmamış sözler... Hayat neşvesi yitirilmiş, feri sönmüş gözler...

Pesyaleşmiş o 'YAŞAM' denilen aziz nimet... Ne hayatın tadı kalmış ne de ağızdan çıkan sözlerin... Tekdüzeleşmiş her şey...

Soğumuş gönüller... Değerler değersizleşmiş... Anlamsızlık anlamlı hale gelmiş!

Yitirilmiş hayaller... Umutlar tükenmiş... Rüzgarın önüne kattığı yaprak misali oradan oraya savrulan insanoğlu...

Huzurlu insan bulmak saman altında iğne aramaya benziyor artık günümüzde. Bırakın bulmayı yüzü gülen insana karşı mendeburlaşan yüzler var etrafımızda!

İnsan kalabalıklar içinde de yalnızdır derler.O kadar doğru ki bu söz...

Kalbinde yer bulup dinleneceğin, orada nefes alıp hayat bulabileceğin birisi varsa hayatında, onu asla incitme! İnan bana ona hiçbir sarraf değer biçemez.

Şayet bulamadıysan aramaya devam et.Bulana kadar da kaliteli bir yalnızlık pekâlâ iş görür...