Bir pencereden cenneti izler gibi gülüşü. Dokunduğu her yere baharı getiren,
Değdiği her yere huzuru yayan o gülüş değil mi zaten?
Omzumdaki el, bir dünya yükümü alıyor. Yüküm, hükmümden çıkıyor;
Bu dünyaya daha sıkı sarılıyorum.
Kavruk bir ten beni hayata bağlayan tek gerçek
Ve ben bu gerçekliğin büyüsünde bir masal diyarındayım.
Yaralı ruhumu çocuk kalbimden öpen, Gülüşünde cennet çukurlarını saklayan huzurum...
Bu dünyaya bir daha gelsem yolum yine seninle kesişsin isterim.
Sen benim cennetim,
Sen benim saadetim,
Viranemi hane yapan;
Hoş geldin iki gözüm,
Hoş geldin.
