birer birer dökülüyor ağacımdaki yapraklar

soluyor gölgemdeki güneşin izleri

bebeklerin diliyle yaşamak denilen

elveda bile diyememek acizliğinden.

aynı dertlere üzüldüğünde nereye gidersin?

yanan evlerin peşinde, koşturup duran.

sığındığı güven dolu odaların kapanması kadar.

bu şiiri yazıyorsam, acıların çokluğundan.

eksikliğim kaç seferden, yüreğimden.

"belki başka şiirlerde..."

ucundan bakamamak hayatın,

gökyüzünün derinlerinde saklı olanı gizler.


söyleyemediğim sözleri, eskidiğinde anla.

uçurumların getirdiği yalvarmaların anısına.

bekleyemediğin buluşmaları, günü bittiğinde iste.

ne kadar kör olsam da açıktı gözlerim,

anlayacağımı düşünüp, yalanları gizledim.

bedbaht hallerinden bir esinti gelince,

istemediğin karmaşık hislerinde.