küçüktüm

koşuyordum

diz kapaklarımdaki yara kabuklarından başka sorunumun

sorumluluğumun olmadığı zamanlardı bunlar

her zaman çekimserdim

ailemi bir kez birlikte görememiş olmanın vermiş olduğu kırık bir özgüven ve kanaatle kendimi koridorlarda buldum

dirseklerimi çürüttüğümde gözaltlarım mordu

ben kaybetmeyi öğrendiğimde yaşım daha 10'du

sonra alışmaya başladım ufaktan

yine hiçbir şeye sahip olmamanın vermiş olduğu sahte bir gururla sarıldım her şeye

şiirlere 

kadınlara

ve sanırım alkole

bilmiyorum her zaman daha yakındı günah sevaptan

şeytanla var olan ten uyumumdan mıdır

yoksa gördüğümü uygulamamdan mı?

bilmiyorum

bunu sadece açıklayabilir pedagoglar

sonrasında büyüdüm 

birçok kez hayal kurdum

birçok kez vazgeçtim

üzerine üzerine ne diye yürüdüysem belaların

hepsi elimde patladı

gökyüzüne bakmayı öğrendim 

bugün yüklemin cümleyi belirgin ettiği gibi sen beni ettin ve gittiğinden beri bittim gittim

aynı bu cümle gibi karışıktı hisler

"olgunlaşmak" diyordu insanlar buna

bense gebermek

sanırım tanımlamalarım her zaman yanlıştı

veya farklı

zaten kimilerine göre farklı olanların hepsiydi yanlış

ama yaptığım yanlışlar bile olduğunu biliyordu farklı 

ciğerlerime iyi davranamadım

gözlerime

yüreğime iyi bakamadım sanırım 

beynime

şu dilime iyi gelmedi sanırım yaptığım hiçbir şey

parmak uçlarıma

sonrasında bununla tanıştım

sayfalarca yazdım

sayfalarca yaktım

yazdıkça yazdım

her kelimem beynime bir çivi gibi saplansa dahi vazgeçemedim bundan

en modern alışkanlık insanın kendine zarar vermesiyse

ödülümü alayım

baktığım kusurlardan özür dilerim

aptal gibi bakmadıklarımdan utanç

neyse

şu an olduğum insan haline gelmeyi çocukken istemezdim

hani hep sorarlar ya

"büyüyünce ne olacaksın?" diye

ben her zaman "babam gibi değil" derdim

şimdi seni bile daha iyi anlıyorum

pek vaktimin kalmadığı gerçeğiyle bir şişe daha

bu depresiflik değil

reçeteli realite

kelimeler birbirlerinin yanına gelmek istemiyorlardı belki ama

ne yaparsın?

mutlu olmayacaklar getiren biri olduğu sürece

sonrasında aşkla tanıştım

bundan uzun uzun bahsedecek halim kalmadı 

verdiğim tüm aptal kararları 

tavizleri

ve kaybettiğim tüm vakitleri ondan bildim

çünkü partnerlerim hep böyle yaptılar 

ben iyi günlere, sevgiye, umuda ve birlikte paylaşılanlara odaklanmaya çalışırken

onlar hep minimal diyaloglar üzerine durdular

ve şu an

olduğum insan olmaktan mutluluk duymak beni gerçekten ben yapardı

ama ne yaparsınız?

sancılı süreçlerin ardından güzel baharlar olduğuna inandırılan çocuklar değil miyiz nihayetinde

kendimi şarkılarımda, yazılarımda, şiirlerimde veya sohbetlerimde her zaman açıklamaya çalıştım

kah anladın kah anlamadın

ama artık sonuna geliyoruz

ya anladın

ya anlamadın