‘’balkonumun altındaki toprağı suluyorum,

Ve bu ‘yaşamak istiyorum'un çığlığı maalesef’’

Ah nefs, derin nefes üzre sakinleşliyor kötü gecelerde.

Sen,

çok kompleks.

Bir tutam nefes

geceye karşı nas’tan yardım alıp.

yağmur hep a-rit-m-ik düşüyor üzerime

kızgınım sana bu yüzden bile.

Kızgınsın belki sen de bana

Senin isminin geçtiği her cümleye bir belki ekleme çabasında olduğumdan.

Ve senden korkumun peşine doğmuş bir putum bende

Cümlelerinden mütenakıs.

Cabasında olduğum bu performansa küs.

Ya da sen de

benden gayrı her şeyi senin san, benim gibi.

Anlamıyorum geceleri neden kodes

Bu mutehassis herife kulak ver lütfen

sınırlı bir çaba bu.

Belki de bir akşam göstermeliyim sana

yaşamsa bütün mevzubahis.

Nasıl atlar bir put

koca bir putun üzerine balkondan.


Ki

Kimse bilmez

Sen bilirsin

İçimdeki korkulardan putlar yapıp sattığımı

balkonumun altındaki toprağı suladığımı gözlerimle

ve

Sanki ‘siz bilmez misiniz’ dediğin her cümleye

cevabım ben bilmem

bak bunu da Arabi’den öğrendim.

Kurduğum her cümlenin sonuna

Vallahül alem.