Kırık bir hevese denk düştü güneşin batışı. Ufuk çizgisi silindi kaderden ve hata payı sonsuza giderken paydası küçüldü yaşamın, rasyonel gerçekliklerin taşlandığı görüldü kimliği belirli kişiler tarafından. Yüzünde gülümsemeyle kucak açtı sabra. Vazgeçmeyi öğrenemedi. Zavallı...
Üstünkörü bir dikkatle saniyelik kulak verildi yaşamak beyanına. Okumadan imzalandı ve akıbeti sual olunmadı yaşamdan. Ne aptalca! Dünyanın bütün dillerinde anlatamadı kendini. Sessizlik dil çıkardı ardından. Dünyanın en acıklı sahnesine selam çaktı yaşamak.
Söz konusu duyguların en ait olmayanına salık verildi. Kibrin kabahatine yalnızlığın keşkesi tanıklık etti ve bertaraf edildi hüküm. Takribi bir yaşam öncesinde aradı kendini. Azade bir gerçek sahibine itaat etti gönlünce. Kafiyesiz bir şiire denk düştü yaşam. Utanmadan!
