Aynı göğün altındayız huzeyfe,

Aynı yaralarla bizi öldüren bir çağdayız.

sana açıklayamadığım bir yığın acım var, özlemimi göğüs kafesimde saklayarak anlatmak istiyorum.

Şu umudumu öldüren bileklerim ve anneme benzemeyen gözlerim olmasa karşına çıkıp aynı göğün altında seninle ağlamak isterdim.

Biliyorum huzeyfe, korkaklığım babamdan üzerime kalma bir miras ve sen Allah'tan korkan nazenin bir gençsin.

Acılarımızla şarkı söylemek ise bize haram.

Ağız üstü yalanlarım ve vefasızlığımla yaşamayı da bırakmalıyım.

seninle aynı göğün altında ağlamaksa benim gibi bir kadın için denizden sonra en büyük devrim olur...


Huzeyfe diyorum, ismini dudaklarıma alıp mühürlemek nasıl bir his tahmin edebilir misin?

Yüzlerce kez huzeyfe diyecek olan dudaklarım hesap gününde Allah'tan çok senin adını andığımı öğrenirse ne olur ?

Huzeyfe, yaralarım göğsüme batarken beni intihara sürükleyen her bir şiiri gözlerime bakarak okurken

Aynı göğün altında oturup dilinle çocuk kalbimi yaralasan, sonra öpüp öpüp acıma vursan, sonra bir daha yaralasan, dizlerine yatırıp öpsen ve ben de göğsünde unuttuğun bir çiçek olsam...