İçim hep bir hüzün bahçesi
Nedendir anlayamadığım
Mutluluklarım bile birer hüzüne dönüşüyor
Ayrı bir ruhu istiyor artık bedenim
Ağzımda hep o belirsiz hüzün tadı
Keyfi yok artık içimin, keyfi yok sıradanlığın
Kusuyorum artık, sürekli kusuyorum
Hissizliğin, yılgınlığın ızdırabını çekiyorum
Buruk buruk bakıyorum pahalı hayatıma
Boynumu sıkan o hırçın elem kolyesi
Kaçışı yok bu hüzünlerin, kaçarı yok
Durgunlaşmanın, duraksamanın ve durulmanın anlamı yok
Ne zaman bitecek bu hüzün savaşlarım
İçim hep bir hüzün bahçesi.
OKAN CENGİZ
2020-10-17T15:30:45+03:00Yorumunuz için teşekkür ederim.
Ömer Faruk BOZ
2020-10-17T12:04:44+03:00Şiirinizde kendimden parçalar buldum, şiirinizin kalıcılığı ve özgünlüğü açısından farklılık yaratan mısralarla süslemenizin daha hoş bir hava katacağını düşünüyorum. Kaleminiz eksilmesin..