İçim hep bir hüzün bahçesi

Nedendir anlayamadığım

Mutluluklarım bile birer hüzüne dönüşüyor

Ayrı bir ruhu istiyor artık bedenim

Ağzımda hep o belirsiz hüzün tadı

Keyfi yok artık içimin, keyfi yok sıradanlığın

Kusuyorum artık, sürekli kusuyorum

Hissizliğin, yılgınlığın ızdırabını çekiyorum

Buruk buruk bakıyorum pahalı hayatıma

Boynumu sıkan o hırçın elem kolyesi

Kaçışı yok bu hüzünlerin, kaçarı yok

Durgunlaşmanın, duraksamanın ve durulmanın anlamı yok

Ne zaman bitecek bu hüzün savaşlarım

İçim hep bir hüzün bahçesi.