Hüzün Fetişi
göz kapaklarımın her hareketinde
yeni bir hüzün doğuyor yüzüme
kirpiklerimden okunuyor hüzün
çünkü hüznün rahmidir benim gözlerim
soyutlaşan acıları doğuran
hüzün ki dölleniyor yatağına uzanarak
ürüyor kanımda katılaşan akışkanlığıyla
tekmeleyerek ruhumu büyüyor içimde
o kâtil ki ölü bir can alıcı
doğurgansızlığımın bünyesinde barınan
penceremden içeri rüzgârın savurduğu
hüzün damlaları sere serpe dönerek başımda
duyularımı bezgin bir arzuyla tırmalıyor
hükümsüz tanrılar gibi hüznüm
azgınlaşan yalnızlığımda çoğalan
cezbedici hüznümün acılaşan tatlı kokusu
ve burnuma çektiğim toz toz yaralı sancılar
hıncını çıkarıyor etimin kemiksiz parçasından
tenime saklanıyorken ruhumun kan katreleri
yüceleşiyor üzerimde silinmez izleriyle
o hüzün ki varlığımı yeniden yaratan
25.09.2023
Berat Güney
