ay gülümsüyor şehlâ bakışıyla

gönlümü üşütüyor serin laflarıyla

bilmem benden yâr olur mu

ince belli bir kadın nakışıyla.


karanfiller düşüyor gökyüzünden usulca

aklımı kurcalıyor bir iplikle sataşınca

bilmem benden kul olur mu

günahlar birikip de taşıyorsa


hava karanlık, ışıklar açıksa

kalbinde gam, yüzünde ışık yoksa

bilmem benden güzel olur mu

uzun yollarda dallar gözüküyorsa


bir gece vakti ağaçlar sallanıyorsa

ellerinden tutamadığım yaşam kalmadıysa

bilmem benim günahlarım boyumu aşıyorsa

semâya varır gönlümden koparcasına


şimdi ay sessiz, görünmüyor bulutlardan

sessiz, soluk benizli, yok olmuş duvardan

kendimi göremiyorsam kırık aynalarda

hüzün, matem kokuyor işte buralar...