huzur dedi kadın;

iki hecenin en çok yakıştığı ruh

huzur dedi kadın;

cümleler istila edilmiş gibi

sağanak sağanak harfler yağarken zihnime

isminin baş harfine takılı kalmış lügat

huzur dedi kadın;

tüm şairler ilzam edilmiş

huzur dedi kadın;

sokağın köşesinde yanan ampul dile geldi;

''sen şiir olmalısın

hem de tependen tırnağa

baştan ayağa...''

sustu kaldı sokak lambası

sarhoş zaten rüzgar

ayyaş gibi yeryüzü

ayaklarımın altında değil hem de

yüreğimin ana kayasında cennet yeşerir

söyle bana kadın;

kaç kelime secde etmeli sana

kaç harf milimetrik hesaplarla seni anlatmıyorsa intihar etmeli

ya da ötenazi reva kılınmalı

söyle bana kadın;

gülüşün

bu dünyanın

huzur ütopyası mı?