Bazı geceler düşünüyorum. Anlam arayışında buluyorum kendimi. Düşüncelerin içinde kaybolurken geliştiğimi hissediyorum ama sonradan yazdığım, düşündüğüm, yorumladığım düşüncelerimin saçma olduğunu ya da o anın verdiği duygusallıkla üzerine fazla düşünülmüş, gereksiz şeyler olduğunu düşünüyorum. Yüksek ihtimalle duygusalken yazıyor, yazacak olduğum bu yazıyı da ileride, hatta çok ileri gitmeye gerek yok yarın sabah uyandığımda ya saçma bulup bir daha yüzüne bakmayacağım ya da sileceğim.


Acaba bazen her şeyi fazla mı kurcalıyorum hayatı fazla mı ciddiye alıyorum zamana bırakamıyor muyum diye düşündüğüm çok oluyor. Bunu aşamıyorum. Çabalamaya çalıştıkça bir şeylerin olmadığını, hayatımda çoğu şeyin yolunda gitmediğini, istediğim hayatın içinde olmadığımı hissetmek sanırım tattığım en kötü his. Bu benim hayatım. Bunun bilincindeyim ama neden öyle hissedemiyorum? Kendi hayatımı bir film gibi düşünüyorum ve fark ediyorum ki ben sadece arkada yoldan geçen bir insanım ya da başrolün yanındaki ikinci insanım. Neden böyle oluyor? Bunu kendime çok sordum. Kendime çok değer veriyorum ama fazlaca yükleniyorum. Sürekli kendimi olmam gereken yerde ve pozisyonda göremiyorum. İnsanların bahsettiği huzuru tatmayı çok istiyorum. Hiçbir zaman başımı yastığa koyduğumda içim mutlulukla huzurla sevgiyle dolmadı. Bu hissi tatmak için birçok şeyimi veririm. Genelde hislerim ağlayacakken kendimi zor tutma hissinden, tükenmişlik ve yetersizlik düşüncesinden ibaret. Bilmiyorum belki de şu anın verdiği duygusallıktan dolayı böyle düşünüyorum.

Ben artık gerçek hisler yaşamak istiyorum. Gerçekten bir şeyleri başardığımı hissedeyim. Gerçekten mutlu olayım. Gerçekten haykıra haykıra güleyim. Gerçekten hüngür hüngür ağlayayım. Bir şarkıyı bağıra bağıra söyleyeyim. Dans edeyim ve kimse umurumda olmasın. El alem ne der kaygısı, şu arkamdan konuşur mu tereddüdü olmasın. İşte o zaman gerçekten kendi içimde nirvanaya ulaştığımı hissedeceğim.


Şunu fark ettim ki hayatımın iyi olması için gerçek ve somut bir başarıya ihtiyacım var. Bu başarı da öncelikle akademik başarı. Hedeflediğim üniversiteye geçince iyi gelecekmiş gibi, hayatımı değiştirmek için güzel ve büyük bir adım, yol olduğunu düşünüyorum. Önümde test kitapları, fotokopiler var ama çözmek istemiyorum. Neden oluyor bilmiyorum. Yoruluyorum. Bunalıyorum. Çözmek istemiyorum ama zorundayım. Zorunluluk hissini, çaresizlik hissini bu aralar dibine kadar yaşıyorum. Bu yazdıklarımı umut dolu, güzel bitirmek istiyorum. İleride eğer silmezsem bu yazılara bakıp gelişip gelişmediğimi görebilirim. Umarım gelişmiş olurum. Kendime seslenmek isterim. Seni seviyorum. Hep sevdim umarım bir şeyleri başarmış ve tatmak istediğin duyguları, deneyimleri tatmış ve tatmin olmuş olursun. Kendini üzme diyemeyeceğim. Kendini üz. Kendini mutlu et. Bağır. Ağla. Dans et. Konsere gidip bağır. Evde bağır. Şarkı söyle. Gitar çalmaya devam et. Gerçek hisler ve duygular tat. <3


2 Mart 2023

01:08