İçimde
Yoktur aslında varlığını hissettiren dalgaların serinliği
bir avuç toprak tazeliğinde
örttüğüm duyguların hüzünler evinde
üşümeye başlayan yüreğimin alevlerinde
var olmanın dışında kaldı şiirlerimin sesi
yokluğundu sevdiğim varlığında
kağıtlara dökülen hayali katrelerin idamıyla vazgeçip gittim
duyulmadığım limanlardan
tutsak şirin düşlerimi de uğurladım
hayali mektuplarımın alnında
yaktıkça yaktım ıslak yanaklarımı da
ve kalbim göçtü kâinatın ipucunda
kirpik kirpik büyüleyen pericalarında
içimde zemheri demlerin yekovanı
içimde zamanın hayaleti
çırpınıp duruyorum akrebin gölgesiyle
yaktığım tüm hatıraların evinde
duvarlar resimler çizdi göz bebeklerimde
vazgeçtiğim kadar yenildim kalbime de
acının değdiği parmak izlerimde
22 Aralık 2020
