Koparacaksanız, sulamayın içimdeki çiçekleri,
Yeşermesin boşuna, umudu kıran ellerde,
Bırakın benim tutunduğum dalları
Rüzgarın değmediği, saf bir gölgede.
Her damlası suyun ve her bir dokunuşun
Bedelini düş kırıklığı ile öder insan
Can verme solgun yapraklarıma
Fırtınada bir başıma bırakacaksan
Dikensiz bir güldüm ben
Korkusuzca okşayabilirdin gövdemi
Anlık bir hevesin yankılarıydı işittiğimiz
Bilirim sevda değildi bu seninki
Koparacaksanız, sulamayın içimdeki çiçekleri,
İzin verin, toprakta kalsın kökleri,
Böylece belki bir gün, başka bir baharda,
Yeşeririm saf sevginin ışığında
Belki bir bahar günü
Yeşeririm gülü anlayan bir ruhla
