Yabancıyım galiba buralarda

Hiç görmedim kendimi çiçeklerin arasında

Şu köşede oturmuş olan kimdi acaba

Bir dert hakimmiş üstünde galiba

Düşüncelerinin izleri hâlâ buralarda

Her yer aydınlanmışken ışıklarla şehirde 

Tam ortadaki bahçeli bir evde

Onun ışığı sönmüştü nedense

Bir karanlık hakimdi üstünde 

Adım adım sezgilerimle

Yaklaşıyordum yoldan eve

Duyuyordum içinden çığlıklar geliyordu

Amansız çığlıklar çaresizce

Sanki yılların suskunluğu üzerinde

Kapısı açık ama içine kapalıydı ev

Her yaşayan korkardı içeri girmeye

Korkusuzca daldım birden eve

Aydınlıktı evin içi tam aksine

Bir koridor boyunca uzanan

Yüzlerce ekranda görüyordum

Aynı şeyler olup bitiyordu

Ve tekrar tekrar başa dönüyordu

Güzel günler geçirilmiş

Anılar biriktirilmiş

Ama bir şey unutulmuştu

Sahi neydi o?