yaprakların çığlıkları

kafamın içinde

kafamın içinde hapis

ben de ordayım

şimdi mümkün değil

kendimden kaçmak

içeride büyük meşe ağacı

kökleri sarılı geçmişime

hayat verirken

geçmişe uzanır

öldürür ağaç

beni kesip atın buradan

ağaca dokunmayın

 

gece herkes susunca

yaprakların çığlıkları

beynimde yankılanır

hepsi eski birer hatırayı çığırır

ben duymak istemem

budamayı denedim dallarını

daha gür çıktı

daha gürültülü çığırdı

 

sarıldım meşeye

sarıldım ağladım

dönüp dolaşıp yine yanına geldim

kendimi asmayı denedim

o kadar da uzaklaşamıyorum