Ne güzel bir gün dedi,o doyumsuz hazzını dindirdiği kısa bir sürede.
O bir insandı, ne eksik ne fazla.Kendince hırsları, arzuları, ihtiraslarıyla tamamen olağan bir insan.Tüm kötü huyları da almıştı atalarından.Doyumsuz, açgözlü ve bencildi.Genelde yenik düşerdi her arzusuna.Mutlu olmayı bilmezdi, sadece hayalini kurardı.Tüm hayatını bu uğura adar, başaramadan yok olup giderdi.
O,bendim veya sen.Fark etmez.O, bizdik.Kendini mutlu sananların dünyasına ayak uydurmaya çalışan ve bunu layığıyla yapan biz.
Biliyor muydu, kimse mutlu değildi bulunduğu yerde?
Belki de ruhlarımızın hapsolduğu bu cehennemde.
