Sıkılmış ve bunalmış bi haldeyim. Yaşıtım insanlar ya okuyor ya da iş güç sahibi olmuş durumda ben ise evde oturuyorum, kendimden 2 yaş ufak insanlarla beraber sınava hazırlanıyorum. Bu duruma ailem ne kadar tolerans gösteriyor gibi dursa da bazen konuşmalar arasında pot kırıyor ya da bilerek iğneliyorlar, bilmiyorum ama git gide kendimi daha işe yaramaz ve değersiz hissediyorum, kendime yaptığım bilinçsizce baskılar sebebiyle mutlu olduğum zaman bunu fark edip modumu düşürüyorum eğlendiğim bi şeyi yaparken kendimi sürekli kötü hissediyorum, kısacası kendimi sürekli suçluyorum. Bu durum nasıl düzelicek ya da kabulleneceğim bilmiyorum. Kendime koyduğum hedefler gerçekleşecek mi endişesi çok ağır gelmeye başladı, bunun için ne kadar çalışsam da disipsinli davranamıyorum bu monoton halimden sıkılıyorum ve yeterli verimi alamıyorum. Ne kadar yakında 20 yaşıma girecek olsam bile kendimi hala daha çocuk hissediyorum bana yüklenen artık sen yetişkin oldun kendi ayaklarının üstünde dur baskısı çok ağır geliyor ve bunu kaldıramıyorum kendimi yaşadığım hayatım boyunca en verimsiz ve en salak halimde hissediyorum aileme de hak veriyorum bir şeyler başarmak istiyorum ama bunun için yeterli eforu sarf etmiyorum bundan kaynaklı da gelecek kaygısıyla başa çıkamıyorum