Ucu yenmiş bir tornavida gibi
Dönüp durdum hep boşa
'merikayı yıkacak bir tornado gibi
Dönüp durdum en başa
Sahi neden ayna taşıyanlara bıçak çeken ben
Gül tutanlara aynalar vurdum.
-Barutla sırlanmış küflü aynalar-
Güz vakti derilen güller gibiydi
Harbiyesi vardı içimin;
bir harbi,
ağırlığı belki
Kıymeti yok.
Bir yemine koşmasam da
Zeytinler üzereyken yüreğim
Tutmak istedim incirle rüzgârı
Süt ve bal ırmağı avuçlarında..
Mirza Şâmil.
9Eylül’23
.
