Bağırmayın Madam!
Dedim ya,
söylüyorum anlaşılmıyor,
bu sessizlikte,
kelimelerimi toparlayıp cümle kuramıyorum işte.
Saatlerden beridir şu tahta parçasında oturuyoruz,
şükür.
Yetmiyor bu,
heyecanlı hâlâ kalbim.
Okuyorum işte,
ya da çözüyorum,
dedimya ikisi bir işte.
Tam anında geliverdi masamıza,
arkadan,
arka sıradan;
"Oğlum!".
Kızmayın,
ya da unutmuştursunuz belki,
ama sizi güzel hatırlamak isterim,
çünkü seviyorum; seviyor olduklarımın seviyor olduklarını da...
Ve zil, siz yerimdesiniz.
Evet şiir,
şiir kitabı,
anjanbuman,
yanlışlıkla ayırdığım sayfasıyla...
Ama biliyorum anneler sever de...
-21/12/07
