Hani ben bir zaman
Tatlı diline aldanıp
Yüreğimi bir ceylan gibi suya indirmiştim
Ama sen
Bana ab-ı hayat diye zehir içirmiştin.
[Oysa
Ben sen'için kaç pınarın gönlünü kırdım
Hiçbir dala kondurmadım yüreğimi
Senden yana uçurdum
Eğilmezdi başım,
Sözümü yere düşürdüm
Karardı yurdumun göğü,
Varsın durulmasın
Kayboldu ömrün menzili,
Varsın bulunmasın.]
