Her insanın kendi ihtimallerini yaşadığı dünyada, ihtimallerin birleşiminden çıkan duyguların yüzde kaçı kadarız. Duygular hafife mi alınmalı yoksa ciddiye alıp o duyguları yaşamak için ihtimallerin peşinden mi gitmeliyiz? İhtimallerin heyecanına üzülüyorum diyen yersiz sürü insan varken, ihtimallerin heyecanına kapılıp bir fotoğraf karesini yaşamaya geldiğimiz şu dünyadan ne istemekteyiz? Sınırlar içerisinde birileri için dünyayı daha kolay ihtimaller altında yönettirmekten başka bir işe yaramayacak kadar aciz insanlar mıyız?
Evet arkadaşlar geleceğin problemini söylüyorum, biz bu dünyaya birilerine bizleri daha kolay yönettirmeye mi geldik? İhtimalleri sınırsız olan bu dünyada tahmin edilebilir hayatlar yaşayıp neden ihtimalleri yaşatıyoruz. Birbirimize kolay, sisteme zor olmanın zamanı geldi sanırım.
