Kaç çorak toprak daha sıkıştırır gözlerim beynime?
Bilmiyorum...
Akıl almaz bir sancı dilimde
Kelimeler dökülmeye yer arar
Sırtlarım evimi omuzlarıma
Ayak izlerimi dağıtırım Anadolu’ya
Kaç haneye anı olurum?
Bilmiyorum...
Kaç dudakta tebessüm olurum?
Onu da bilmiyorum...
Kaldırdım mı başımı gökyüzüne
Hafiflerim
Ey yıldızlar!
Elimi tutar mısınız?
Henüz kaymadan parlamaya ihtiyacım var...
