Neden ben her zaman anlayışlı olan kişi oluyorum. Benim de anlaşılmaya ihtiyacım var. Benim de konuşacak bir dosta, yaslanacak bir omza, bütün dertlerimi dökecek bir sırdaşa ihtiyacım var. Ama gel gör ki kimse yok yanımda. Her dertlerinde onlara yardım eden, dertlerini hiç sıkılmadan dinleyen ben, en kötü zamanımda hep yalnız kalıyorum. Ben de isterim koşulsuz sevilmek, beni ben olduğum gibi kabul edecek birini sevmek. Ama olmuyor işte ne senle ne de sensiz olmuyor. Ne doğru düzgün bir sevenim ne de beni anlayan dostum var. Her zaman düşünüyorum suç bende mi diye ama artık ben de yoruldum, ben de insanım. Bu kadarı kendime haksızlık olur. Umarım bu hayatta bir kere olsun gerçek dostluğu ve sevgiyi tadarım. İşte o zaman açık gitmez gözlerim.