İhtiyaç

Temel ihtiyaçlar hiyerarşisi çıktı karşıma benim aslında neye ihtiyacım var diye düşünürken. Çok kaba geldi açıkçası. Biraz da komik ve gerçekçi. İnsanın karnı tok sırtı pekken pek de dikkat etmediği şeyler bunlar. Karnı tok sırtı pek dedim kısaca çünkü Maslow'un meşhur piramidinden bahsetmek hiç de sanatsal gelmedi kulağıma. Üstelik hiyerarşi kelimesi, herhangi bir yerde kullanılmasını tasvip ettiğim bir kelime olmadı hiç.

Komik çünkü yiyecek bir parça ekmeğim, içecek bir yudum suyum, sağlığım, ailem, başımı sokabileceğim bir yuvam olmasaydı eğer yine de bu sıralama bana kaba gelir miydi dersiniz? Düşünmek istemiyorum. Ben de herkes gibi bilincimin gerilerine, en aşağılarına atıyorum bu düşünceleri. Ya sonra aklıma evsiz insanlar, aç kalmış karınlar, yetim ve öksüz çocuklar gelirse? Fazla düşünmek sorumluluk da getirir beraberinde. Evet, ben de herkes gibi kaçıvereyim sorumluluklarımdan ve kendimden başkasını düşünmeyi bırakayım. Bir gün evsiz, ailesiz, aç ve hasta kalırsam o zaman düşünürüm. Acımasızlık ve umursamazlık günümüzün gizli tutulan modası değil mi zaten? Bir yerde lafı açılırsa üzüldüğümü dile getirir, göstermelik olarak hashtag açıp birkaç satır yazarım ben de işte.

Tüm bunları boş verip benim neye ihtiyacım var kısmına gelecek olursak kısaca kelimelere diyebilirim. Yan yana getirilmiş küçücük, belki de tek başına çok anlamsız ama bir bütün oluşunca o kelimelerden, her seferinde bir önceki bütünün bende oluşturduğu her anlamın bir sonrakinde yıkılarak bazen de üzerine katarak oluşturduğu yeni bir bene ihtiyacım var.

O kadar hayranım ki yazdıkları, söylemeye çalıştıkları, karşı çıktıkları, savundukları şeyleri yazarak -bu belki bir roman ya da belki şiir, masal, deneme, adına ne derlerse desinler- beni değiştirebilen insanlara. Karnım yemeğe doyabilir, kendime bir ev bulabilirim, yeni bir aile kurabilirim, iyileşebilir tekrar belki ölebilirim. Hepsinin bir sonu, bir sınırı var benim için.

Peki ya okumanın? Her okuduğumun sonunda farklı bir beni tanımanın vermiş olduğu heyecanın, bunun bir sınırı olabilir mi? Okumak ve yazmak diyorum yani kısaca. Bütün ihtiyaçlarımızın herkes tarafından herkese eşit ve adil olarak sağlanabilmesine olanak sağlanabilecek tek çözüm. Okumak ve yazmak dostlar, en temel ihtiyaç.