Hiç olmuş tüm anları farkederken kaybolmak..sığınakları kaybolmuş, ararken yağmurda sırılsıklam kalmış bir beden sadece damlatan..nereye damladığını bilmeden teslim oluşun en aciz hali bu.. Beslendiğin her çizginden her olgundan, inandığın herşeyden uzaklaştığını duvara toslarcasına farkettiğinde, o afallama.. Tüm sıkışmışlıkların içinde labirent keşfi..sanırım yürümeyi unuttu çünkü sonu yok her yer kapı duvar.. Kasığında ki çaput dahi dolandıysa ayağına, parmak uçların kesik..şifası nerde bilmem ama.. Bugünde dünün ertesi işte.. Bak bugün de küfürle başlandı güne..biriktirdiğin tüm bilyeler saçıldı..çilek tarlaları yandı..cemre de düşmüyo artık.. O kokular burun direğini de sızlatmıyo.. Öyle vazgeçilmişlik, öyle karmakara..
