Gecelerin zifiri karanlığına sakladım bedenini
Gün gelir de aydınlığa iki beden ulaşırız diye.
Bütün uzuvlarım lime lime oldu.
Bir adımımda yerle bir olacak tüm bedenim.
Gecelere dost, gündüzlere yabancı olduk.
Bu yüzden geceler dostumuz, gündüzler düşmanımız oldu.
Bizi büsbütün aydınlığın belirgin oluşu korkuttu.
Korkulu gecelerimizin ise mutlak aydınlığı yok oldu.
Kafam çok karışık, dökülüyorum çaresizce...
Korkuyorum eriyip yok olan bedenlerimiz yüzünden,
Tüm sonlara bir beden ulaşmak yerine,
Tek başıma ulaştığım sondan korkuyorum.
Farklı geliyor tüm bu olanlar.
Var olmak ve yok olmanın bu kadar kısa sürmesi...
