Ezildik zamanın altında,

Ve ezildik çaresizliğin acımasız kollarıyla.

Gerçekler sarstı bizi olanca kasvetiyle,

Gece kavuşurken usulca gündüzüyle.


Uyku.

Sahi, uyku da ölüm gibiydi değil mi?

O da bir son,

Bir soluklanmaydı neticede.


Ve kim bilir,

Belki de bu yüzden

Tıpkı bir ölü gibiydik uykumuzda,

Ve uykuda gibiydik öldüğümüzde.