Önünde ölüm
Ardında pişmanlık olan
Bir insanım ben
İki zorun arasında
Acılar yağar göğsüme
Kah şahlanıp kaldırırım onları
Çoğu kez de altında kalırım
Çaresiz, yorgun
Ve
Hayatın anlamsızlığını kavramış olarak
Günleri yaşarım mecbur
Beklentisi olanlar
Sinir olurlar bana
Kaçarım onlardan
Hırslı insanları anlayamam çünkü
Tek isteğim beni yaradanın
Merhametli kollarına düşmektir
Vakti gelince
O sever ve anlar beni
Kimsenin sevip anlayamadığı kadar.
23.04.2021/İstanbul
