Bazen ölesiye tiksiniyorum kendimden
Oysa benim öfkeyle uyanıp nefretle yatan
Ben ki yaşamaya bu kadar geciken
Yine ben, aldığı her nefes içerine batan
Ben ki toplayamayan binlerce kırığını
Yalnızlıktan kapıyla tokalaşan ruh benim
Ben ki anlayamayan huzurun sırrını
Ömrüme sığdıramadığım dert benim
Ben ki uzaklaştırdım herkesi kendimden
İttim, hoş nidalar seslendiren herkesi
Heyhat! En sonunda ben de gittim benden
Ardımda içimdeki çocuğun titreyen nefesi
Yahu! Benim her daim Azrail'le söyleşen
Huzuru ebedi uykuda arayan benim
Bazen ölesiye tiksiniyorum kendimden
Acısına son veremeyen yüreksiz benim
