İçime kapanmış sayılmam ama
Konuşmam insanlarla pek fazla
Aram yoktur bu kirli organizmalarla
Konuşsan da anlamazlar kalır kulaklarında
Dillerinden zift damlar sürekli
Duydukları hakikatli sözler,
korkularını gözlerine yansıtır
Her bir kelimeyi özümsemek ağrıtır belimizi
Bu yüzden umarsız kalır çoğu insan sözlere
Bakmaz gözlere, bilmemek için yaşattığı
duyguları
Üzüntü karın ağrıtır, heyecan nabzı hızlandırır
Duygular bile konuşmaya çalışır bir şekilde
İfadesiz kalan yalnızdır bu evrende
İnsan kelimelerden aldığı kadardır
Bazen o kadar ağır gelir ki kelimeler kulaklara
Kaldıramaz en güçlüsü bile bu yükü
Birçok şey ölçülür ama
Anlamanın yükünün ölçüsü yoktur dünyada
