dünyayı farklı algılıyordum
çiçekleri ve kuşları düşünüyordum yalnızca
evreni yüreğim denli sanır ve
koşardım sokakları pervasızca
en absürt hülyam tusubasa olmaktı
deli saçması goller atan
olmadık düşlerimin makulü
bir filmdeki çocuğu oynardım simit satan
bu hayaller üzre gidiyordu çocukluğum
sokağın tekinde bir toka buldum
verdim onu yağmurlu gündü
evimize gelen kıza
o an çocuk değildim artık, anladım;
çünkü aşk yüzünden ağladım
