Elleri...
Uzun parmakları, yumuşak...
'Dava' adamıydı, mantığını seçti
Yanağındaki tatlı tebessümüyle uzaklaştı.
Kafasındaki karamsarlıkla, ektiği imkansızlık tohumlarıyla uzaklaştı.
Elleri...
Beyaz teni...
İnce düşüncelerle dolu aklı, sarhoş gönlüyle uzaklaştı.
Güldürmekten yanak yoran sözleri, gönül yoran benliğiyle uzaklaştı.
Gözleri...
Gülünce içi parlayan gözleri...
Kırk yılda bir görülürmüşçesine sevindiren gülümsemesiyle uzaklaştı.
İmkansızlığın gerçekliğini yüzüne vuran sesiyle uzaklaştı.
Heyhat..!
Bırakılabilir gibi değildi...
"Virane olmuş kalbime ne yaptın?"
Söylesene bu gönül sensizlikten bitap düşecek ne yaptı?
