İlk tanıştığım haliyle kalsa herkes , geçmese zaman üstünden gerçek kişilikleriyle yüzleşmesem kimsenin. Hep masum kalsalar gözümde olmaz mıy? İnsanların sadece iyi yanlarını görüp , benim yaşam tarzımla uyuşmayan bana zarar verebilecek yönlerine tolerans gösterip gelecek hayal kırıklıklarıma yatırım yapıyorum. Yaptığımın yanlış olduğunun farkındayım. Buna rağmen aynı hataları yapmaya devam ediyorum. Sanırım sonunda üzüleceğimi bilsemde anlık mutlulukları tercih ediyorum. Ne zaman bu huyumdan vazgeçerim ya da vazgeçebilir miyim bilmiyorum. Ama eğer bu duruma çözüm bulabilirsem gerçekten büyüdüğümü hissedebileceğimi düşünüyorum. Ha bu arada büyümek istemiyorum. Yaş alabilirim ama büyümek istemiyorum.